Rozdział XX (Marta Osada)

    Chłopcy nagle znaleźli się jakby w innym świecie. Dom Anastazji był w dzielnicy miasta, której żaden z chłopców nie znał.

- Gdzie my jesteśmy ? - zapytał Piotrek.

- Nie mam pojęcia - z drżeniem w głosie odpowiedział Olek, bo Igor ze strachu w ogóle się nie odzywał.

     Anastazja weszła na posesję przez ciężką furtkę. Z daleko było widać ogromny, ciemny dom mocno porośnięty bluszczem. Budynek wyglądał jak dom czarownicy ze strasznych bajek dla dzieci. Ogród otaczający dom był nie mniej przerażający. Stare, ogromne drzewa przyprawiały o dreszcz.

- Tu jest strasznie - odezwał się przerażony Igor!

- Uciekajmy stąd - powiedział Olek.

      Chłopcy nie zdążyli podjąć decyzji o ucieczce, gdy pod domem Anastazji pojawił się czarny, duży samochód, który wjechał na teren ogrodu. Z auta wysiadło dwóch mężczyzn i kobieta oraz… czarny kot.

     Chłopcy byli coraz bardziej przerażeni, nerwowo przesuwali się w pobliże bramy

strasznego domu. Nagle zauważyli, że w jednym z pokoi widać Anastazję z Ryszardem na

rękach, Krasnalicę Ogrodową Cyganicę i dwóch mężczyzn, którzy przed chwilą przyjechali.

- Widzicie to? - Olek wyszeptał.

- Cicho, bo nas usłyszą – powiedział Piotrek i ….

W tym momencie chłopcy stanęli na wieku od studzienki kanalizacyjnej, która z łoskotem

otworzyła się i wpadli w czarną otchłań. Wrzeszczeli w niebogłosy, ale nikt nie słyszał ich

wołania… Wpadli do komnaty, w której tliło się maleńkie światło.

- O rany, gdzie my jesteśmy?  - zastanawiał się Piotrek.

       Olek i Igor z przerażenia zamarli, gdyż w ciemności zauważyli coś dziwnego… Była to stara szafa z ogromnymi drzwiami. Na półkach w szafie poukładane były kamienie: duże, małe, okrągłe, nieregularne – całe mnóstwo kamieni….

- Widzicie to!?! – zawołał Piotrek.

- Ale co? – pytał Igor…

- No to!!! Zielone, dziwne coś!

- To jakiś kryształ świecący!

- Czy to nie jest? - Piotrek zawiesił głos, a Olek i Igor wrzasnęli równocześnie:

-  Magiczny kamień!!!!!!!! To tego szuka Anastazja!

      Chłopcy zastanawiali się, co teraz, jak wydostać się z ciemnej komnaty i co zrobić z

magicznym kamieniem. Piotrek postanowił schować kamień do kieszeni. W głowie chłopca

pojawiła się myśl – oddamy go Anastazji! O swoim pomyśle powiedział Igorowi i Olkowi. W

głowach chłopców pojawiła się ta sama myśl - nasz koszmar wreszcie się skończy!!!!!!

- Poszukajmy wyjścia – zawołał Piotrek.

       Ruszyli przed siebie, krętymi, ciemnymi korytarzami i nagle zobaczyli strome schody.

Postanowili wdrapać się po nich i zobaczyć, co stanie się dalej. Nagle telefon Igora zadzwonił.

- To mama!!!! Co mam zrobić? Odbiorę za chwilę!

Gdy chłopcy pokonali mnóstwo schodów, stanęli przed pięknymi, starami drzwiami.

- Jak drzwi w muzeum – stwierdził Olek.

- Otwieramy? - Zapytał Piotr.

- Tak!!! Wrzasnął Olek

- Ja muszę do domu – mama mnie zabije!!!! - stwierdził płaczliwie Igor.

W tym momencie drzwi się otworzyły, a oczom chłopców ukazała się…

Anastazja w towarzystwie reszty biesiadujących z kotem Ryszardem na kolanach!!! Dziewczyna wrzasnęła z wściekłością  w oczach

- To znowu wy !!!!!!!!!!!!!! Nie daruje wam tym razem!

Chłopcy jednocześnie krzyknęli - Uciekamy !!!!!

Kiedy cała trójka zaczęła uciekać, Piotrkowi wypadł zielony kamień z kieszeni…. i to ich uratowało!

 Anastazja podniosła zielny kamień z podłogi i powiedziała:

 – Jest, jest, wreszcie się odnalazł!

    Była taka przejęta, że  nawet nie zwróciła uwagi na uciekinierów. Anastazja trzymała w jednej ręce magiczny kamień, a w drugiej kota Ryszarda. Gdy kot spojrzał swoimi bursztynowymi oczami na zielony kamień, stało się coś przedziwnego. Cały budynek zadrżał, pojawił się wielki dym i straszny huk! Chłopcy uciekali w popłochu do wyjścia.

- Ryszardzie mój kochany! - krzyknęła Anastazja, przytulając bardzo mocno kota.

- Wracamy do domu, na naszą planetę Nidavenir- krzyczał Ryszard – już nie kot, a młody chłopak! 

     Chłopcy wypadli przez ogromną dziurę, która przed wybuchem była drzwiami wejściowymi do strasznego domu. Okazało się że przed domem stała policja, straż pożarna, a wśród tłumu gapiów RODZICE  chłopców.

- O rany, mamy przechlapane!!!!! -  krzyknął Piotrek.

Igor ze strachu zaczął płakać, a Olek z przerażenia zbladł.

- Jesteście cali, nic wam się nie stało?  - zapytał strażak dowodzący akcją.

Po chwili powiedział:

- Proszę zabrać synów do domów, będziemy z państwem w kontakcie.

   Następnego dnia w Faktach chłopcy usłyszeli wiadomość, że policja zatrzymała niebezpieczny gang złodziei, który chcąc uciec i zacierając ślady swojej działalności, podłożył  ogień w swojej dziupli. Podano również, że z niewyjaśnionych dotąd przyczyn w budynku znajdowali się trzej chłopcy, którym cudem nic się nie stało.

Czy zatem,  Anastazja, kot Ryszard oraz  zielony magiczny kamień to tylko wytwór ICH fantazji czy też nie?…..