Rozdział XV (Patrycja Janicka)

- Ja! - odpowiedział Piotrek.

- Ja też! - rzekł Olek.

     Następnego dnia chłopcy ruszyli na wyprawę do podziemi szkoły. Na początku było znośnie, lecz im dalej, tym straszniej, ciemniej i bardziej ponuro.

- Chłopaki, myślę, że to był zły pomysł - stwierdził Olek.

- Nie pękaj! Ja na pewno teraz nie zawrócę - powiedział Igor.

- No dobrze - wydukał Olek drżącym głosem.

Chłopcy szli dalej. Droga bardzo im się dłużyła aż w końcu Piotrek się odezwał:

- Długo jeszcze? Nic ciekawego tu nie znajdziemy. Wracajmy na górę.

     Wszystkich ogarnął smutek i zdziwienie, gdyż nic interesującego nie znaleźli prócz pajęczyn, kurzu i brudu. Zawrócili. Igor nagle się zatrzymał i zasapany oznajmił, iż musi odpocząć. Wszyscy stanęli, oparli się o ścianę i Piotrek wyciągnął wodę, aby zaspokoić pragnienie. Nagle usłyszeli trzask oraz hałas. Za plecami Olka ściana zaczęła dzielić się na pół i ich oczom ukazał się sekretny pokój. Weszli. Na ścianach widniały malunki przedstawiające Anastazję, na podłodze była wykładzina w różowym kolorze, a po całym pokoju były rozstawione różne posągi przedstawiające kota Anastazji.

- OMG! Ona zrobiła sobie podziemny pokój i to na terenie szkoły! - krzyknął Piotrek.

- Całkiem sprytnie - powiedział Igor.

- Co teraz zrobimy? Pozwolimy, żeby uszło jej to na sucho? - zapytał Olek.

Przyjaciele zastanawiali się, co dalej robić.