Rozdział VII (Mateusz Łakomy)

    Chłopcy po spotkaniu z porywaczami przez tydzień zostali w domu i nie musieli chodzić do szkoły, ponieważ zachorowali. Igor co chwilę kichał, Olek kaszlał prawie cały czas, a Piotrek przestał mówić, z czego najbardziej cieszyli się jego rodzice.

- Szkoda, że jutro musimy wrócić do szkoły - powiedział Piotrek, gdy się spotkali.

- A-psik! I tak długo, a-psik! pozwolili nam siedzieć - odpowiedział Igor.

- No i ta kartkówka z angielskiego - odezwał się Olek.

- Ty to umiesz pocieszyć, a-psik! Nawet mi nie przypominaj.

W poniedziałek chłopcy zasmuceni przyszli do szkoły, a tu dobra wiadomość.

- Ej, wiecie, że pani zachorowała i nie będzie kartkówki - powiedział Wiktor.

- No nie gadaj, to po co się tyle uczyłem? -jęknął Olek.

Na lekcji matematyki pani powiedziała następujące słowa:

- Wyciągamy karteczki!

- O nie - jęknęli wszyscy.

     Pani nic nie powiedziała i zaczęła pisać zadania na tablicy. Na biologii były karty pracy na ocenę, na języku polskim środki stylistyczne (na ocenę), a z historii pan brał do tablicy. WF również nie był łatwy - tor przeszkód - oczywiście na ocenę. Po tak ,,spokojnym" dniu w szkole, chłopcy wlekli się do domu. Gdy dotarli do Biedronki (codziennie niskie ceny) weszli do środka, żeby kupić coś słodkiego. Wychodząc ze sklepu, usłyszeli:

- Chłopcy chcecie zobaczyć małe kotki w piwnicy?

- W NOGI!!! - wrzasnął Igor i pobiegł w stronę domu Piotrka. Koledzy od razu ruszyli za nim. Udało im się dobiec do domu Piotrka i zamknąć za sobą drzwi.

- To chyba był porywacz - stwierdził Piotrek.

- Ale jak udało mu się uciec? - zapytał Igor.

- Nie wiem, ważne, że my mu uciekliśmy jemu - powiedział Olek.

- I co teraz? - zapytał Piotrek...